Rokitnik był powszechnie stosowany w medycynie ludowej Azji już kilka tysięcy lat temu. Pierwsze wzmianki o tej niezwykłej roślinie zawdzięczamy tybetańskim mnichom. Okres największej popularności rokitnika przypada na czas wypraw Aleksandra Wielkiego ( czwarty wiek p.n.e.).
Wyczerpani wojną żołnierze zauważyli, że ich konie jedzą owoce nieznanych krzewów podobne do dużych jagód. Uznali, że dzięki temu sierść zwierząt stała się silna i lśniąca. Dlatego rokitnik uzyskał nazwę “hippophae” czyli “błyszczący koń”. To właśnie Aleksander Wielki sprowadził krzewy rokitnika do Europy.
Dżingis-Chan, władca Mongolii i twórca jednego z największych XIII- wiecznych imperiów, zbudował swoją potęgę w oparciu o trzy zasady: dobrze zorganizowana armia, silna dyscyplina i rokitnik.